Bijna helemaal gewend

Hi mensen duizenden kilometers verderop! Vandaag dag 7 in Suriname en de tijd vliegt. Ik zal jullie even bijkletsen :)

Donderdag heb ik kennis gemaakt op mijn stageschool, de Nassy Brouwerschool. Hier werd ik vriendelijk ontvangen door de directeur. Na de meest belangrijke punten besproken te hebben, hebben we nog lang zitten kletsen. Ik ontmoette een aantal collega’s die ook allemaal vriendelijk waren. Hierdoor voelde ik mij erg welkom! De directeur nodigde mij uit om morgen bij de viering van de onafhankelijkheid te zijn. De hele dag zal er feest zijn op school.

Na deze leuke ontmoeting heb ik boodschappen gedaan. Dit waren zoveel boodschappen dat we een taxi gebeld hebben om ons weer terug naar huis te brengen (dit kost misschien 2 euro haha).

’s Avonds zijn Marissa, huisgenootje, en ik op advies roti gaan eten bij Roopram. We kwamen binnen in deze “Surinaamse snackbar” en werden redelijk vragend aangekeken door de mensen daar binnen. Zo van: wat komen jullie hier doen? Met een big smile hebben we een roti kip extra besteld en verlieten vervolgens de tent met een nog grotere big smile. Zulke lekkere roti hadden we beiden nog nooit gegeten. Thuis heb ik expeditie robinson teruggekeken, want dit kan ik natuurlijk niet missen. Ik vind mezelf eigenlijk best bijzonder dat ik programma’s terug ga kijken hier, haha.

Vrijdag ben ik naar de onafhankelijkheidsviering op mijn stageschool geweest. Op het podium, dat uiteraard buiten staat, gaven alle groepen een optreden voor alle leerlingen, leerkrachten en ouders. De sfeer was fantastisch en ik vond het leuk om op deze manier kennis te maken met de school. De optredens van de kinderen waren ook leuk om te zien. Veel dans en muziek en zowel de jongens als de meisjes deden allemaal even fanatiek mee.

In de middag gingen we met een hele groep naar Torarica, het zwembad, want het was weer super lekker weer. De taxi stond voor het huis om ons te brengen en daar gebeurde mijn volgende faalactie: iedereen sprong de taxi met geblindeerde ramen in en ik ging voorin. Ik sta met grof geweld aan de deur te trekken, want hij ging niet open (zit ie op slot?). Vervolgens gaat het raampje omlaag en kijk de chauffeur mij ernstig geïrriteerd aan. Jup.. ik stond weer aan de verkeerde kant. Misschien toch nog niet zo gewend als dat ik dacht.

Na een goede zonsessie bij Torarica hebben we bij ’t Vat het surinaamse gerecht Pom gegeten. Dat was een goede (en lekkere) bodem voor de volgende activiteit: de sportschool. Want ja, dat gaat hier natuurlijk gewoon door. Tijdens het sporten kwam ik erachter dat sporten in Suriname toch wat anders is dan in Nederland. Ik ging letterlijk kapot en ik heb dikke spierpijn.

Zaterdag had ik het zeker verdiend om uit te slapen. Hier heb ik goed gebruik van gemaakt. Vandaag vertrekken 8 huisgenoten, nu zijn Marissa en ik nog maar met z’n tweeën over in dit mega grote huis. Dus voor degene die nog twijfelden: we hebben 8 kamers vrij, wees welkom! Na onze ex-huisgenootjes uitgezwaaid te hebben, zijn we gaan fietsen naar Amada. Dit is te vergelijken met een V&D op z’n Surinaams. Hier heb ik denk ik de beste aankoop tot nu toe gedaan: een hangmat. Deze heb ik thuis meteen opgehangen en na een goeie hangsessie hebben we eten gekookt. We zitten nog aan tafel en opeens horen we gepiep. Dit klinkt als een muis. Binnen no time staan we op de stoel, niet wetende wat te doen. We durven de stoel niet af en doen een onderzoek vanaf deze hoogte. Maar we zien niets. In paniek bellen we onze buurman op om ons te komen redden. Hij treft ons aan in huis, op een stoel, met beiden een opgerolde krant in onze handen. Hoe dit af is gelopen mag je persoonlijk aan mij vragen, anders zal ik hier nog een faalactie moeten schrijven en ik wil wel een beetje stoer over blijven komen.

Zondag zijn we vroeg opgestaan om met een groep af te reizen naar Groningen. Het is vandaag onafhankelijkheidsdag. Suriname viert dat zij 43 jaar een onafhankelijke republiek zijn. En de officiële viering hiervan is in Groningen. De bus zou om 9 uur vertrekken en alle Nederlanders waren redelijk op tijd, want onze gids had ons de vorige avond er nog op gewezen om op tijd te komen. Nu kunnen jullie zeker wel raden wie er een uur te laat was? De gids dus. Om 10 uur vertrekken we richting Groningen, wat ongeveer 2 uur rijden is. In Groningen is er een soort markt/braderie waar kraampjes met eten, speelgoed en sierraden staan, er veel muziek wordt gemaakt en gedansd. We chillen wat in de zon, lopen rond en scoren 2 rissoles en 2 baka bana voor 1 euro. Rond 15u begint de officiële ceremonie. We hebben een super goed plekje weten te bemachtigen; we staan recht tegenover de tribune waar alle belangrijke mensen komen te zitten. Zo zaten hier onder andere president Bouterse en de first lady, de vice president Adhin, de koning van Ghana, het stamhoofd van Ashanti en nog heel veel andere (internationale) bekende/belangrijke mensen. Ik vond het super indrukwekkend om dit van zo dichtbij mee te mogen maken. Wat ook indrukwekkend was, was de beveiliging bij dit evenement. Als er in Nederland zoveel belangrijke mensen op één punt zullen zijn, zal het 1000x beter beveiligd zijn. Maarja, we zijn in Suriname en hier kan dat gewoon. Na de delegatie gezien te hebben (wat ook indrukwekkend was) zijn we weer in de bus gestapt richting Paramaribo. De groep was super gezellig en eigenlijk nog niet uitgepartyt, het feestje gaat door in de bus. 2 uur vliegt hierdoor voorbij en we zijn rond 20u weer terug in Paramaribo.

Nu ben ik mijn blog aan het schrijven en ik ga zo op tijd naar bed. Morgen heb ik mijn eerste stagedag. Ik heb er veel zin in! Ik zal stage gaan lopen in groep 3 (in plaats van groep 4). Op maandag en dinsdag ben ik in de klas en op woensdag ben ik op school aanwezig om aan mijn onderzoek te werken. De andere dagen ga ik gebruiken voor uitstapjes en bezoeken die te maken hebben met mijn onderzoek. Hier later meer over!

Kusjes en tot snel!