De laatste week...

Hi lieve allemaal, die ik bijna weer zie! Nog een paar dagen en dan stap ik het vliegtuig in naar Nederland. Afgelopen week was druk, ik had jullie graag al eerder willen laten weten hoe mijn laatste stagedagen waren. Dan maar meteen een update van de hele week :)

Maandag ga ik een beetje met een gek gevoel naar stage. Vandaag en morgen nog en dan zit mijn stageperiode in Suriname erop. Ik merk dat ik er een beetje tegenaan loop te hikken. Ik pak later dan normaal de taxi en ben hierdoor ook later op stage. Niemand die hier ooit iets van zou vinden, dus waarom niet? 

Op maandag hebben de kinderen de eerste drie kwartier gym. Dat wordt gegeven door een vakdocent, dus Simone en ik hebben nog even tijd voor andere dingen. Ik had me voorgenomen om met Simone te babbelen over de afgelopen periode. Maar (natuurlijk) is ze nergens te bekennen. Oke, dat wordt dus weer drie kwartier vervelen. Ik kijk vanaf een afstandje toe hoe de kinderen op het schoolplein gym krijgen van de gymmeester. Gym in Suriname is heel anders dan hoe de kinderen gym in Nederland krijgen. Tijdens de gymtijd is de meester ongeveer 15 minuten bezig met het ophangen van het volleybalnet. Vervolgens hebben de kinderen nog een half uur gym, maar gaan ze niet volleyballen. Dat net is dus blijkbaar voor een andere klas? In mijn ogen heel onlogisch. Daarnaast weet de meester heel goed en vooral luid te vertellen wanneer je iets niet goed doet of wat je zeker niet moet doen. Het valt mij op dat hij weinig tot geen complimenten geeft. Na precies drie kwartier gym komen de kinderen weer terug naar de klas. Simone heeft wat andere dingen te doen dus ze vraagt mij om de lessen te geven vandaag. Prima!

In het weekend krijgen de kinderen hun schriften mee naar huis zodat de ouders kunnen zien wat ze hebben geleerd en eventueel kunnen oefenen. Het gevaar hiervan is natuurlijk dat sommige kinderen het vergeten mee naar school te nemen op maandag. Vandaag waren er welgeteld 5 kinderen die hun schriften waren vergeten. Lang leve het kopieerapparaat, ik kopieer de lessen uit een schrift van een ander kind. Ik laat meteen alles kopiëren wat we vandaag nodig hebben. Wauw, voorbereiding! Ik kreeg de opmerkingen dat het ‘erg slim’ was dat ik dit op deze manier oploste. Wat voor mij dus eigenlijk vanzelfsprekend is, was voor hen opvallend. Halverwege de dag vraagt Simone aan mij wanneer het eigenlijk mijn laatste dag is. Ik geef aan dat dit morgen is en ze schrikt. Toch best bijzonder, want dit had ik al meerdere keren benoemd.

Dinsdag pak ik dezelfde tijd als gisteren de taxi. Wanneer ik aankom bij stage kan deze beste meneer niet wisselen. Dit komt regelmatig voor, maar ik zie het niet als mijn probleem dat hij geen wisselgeld heeft. Het is genoegen nemen met minder of zorgen dat je wisselgeld hebt. Deze meneer dacht daar even anders over. Of ik even met hem mee naar de winkel wilde rijden om te wisselen. Nee meneer, ik moet nu werken. Of ik hem dan mijn geld kon geven zodat hij het bij de winkel kon wisselen en het wisselgeld zou terugbrengen. Nee meneer, wat denkt u zelf? Uiteindelijk won mijn oplossing: hij reed naar de winkel, ik ging naar stage, hij kwam terug met wisselgeld en ik wachtte hem daar op. Goed begin van mijn laatste stagedag. Of niet.

Terwijl ik het plein oploop komen er kinderen naar mij toe met tekeningen. “Omdat het je laatste dag is, juf”. Huh? Hoe weten zij dit? Ik heb niets gezegd en Simone wist er gisteren ook niets vanaf. Alle kinderen hebben thuis een tekening voor mij gemaakt. Super schattig. Later kwam ik erachter dat Simone in een groepsapp heeft gestuurd dat het vandaag mijn laatste dag is.

Simone is de hele dag weer bezig met andere dingen waardoor ik weer alle lessen verzorg. Dit vind ik natuurlijk dikke prima. De dag duurt wel mega lang voor mijn gevoel. Dit komt (denk ik) omdat het de laatste dag is. Het is inmiddels half één, over een half uur is de school uit. Simone is nog steeds nergens te bekennen. Moet ik dan alleen mijn laatste dag afsluiten? Ik wilde nog graag een groepsfoto, dus ik vraag een andere juf of zij deze kan maken. Na het maken van de foto gaan we terug naar de klas. Vijf voor één, nog steeds geen Simone. Ik sluit mijn stageperiode dus alleen af. Wel typerend voor hoe deze hele stage is verlopen. 

Nu heb ik nog vijf en een halve dag om vakantie te vieren. Top, dit voelt goed. Iets minder goed wanneer ik op mijn eerste vakantiedag, woensdag dus, om 7.30u wakker word. Uitslapen lukt dus nog steeds niet. Na de standaard snapchat, instagram, facebook en mail check besluit ik om op te staan. Ik speel even huisvrouw, ik doe de was, de afwas en maak schoon. Even een schouderklopje voor mezelf. Daarna ga ik op het fietsje, helemaal alleen naar de gym. Super chill, want nu is het niet druk. Het is echt super lekker weer dus ik ga alvast naar het zwembad, Maris zou meteen uit d’r stage komen. Mijn abonnementje is verlopen, maar deze badass probeert illegaal aan het zwembad te liggen. Maar helaas is dit niet gelukt, dan maar 75 srd’tjes betalen. Na een goeie frituursessie gaan we weer naar huis. Ik ben aan het bellen met mijn ouders en ik hoor opeens het hek opengaan. Wanneer ik naar buiten kijk zie ik drie mensen met koffers voor de deur staan. Onze huisbaas had gezegd dat we vrijdag nieuwe huisgenoten zouden krijgen, maar vandaag was het toch echt woensdag. Vergissinkje van onze, soms wat vage, huisbaas. We ontvangen onze nieuwe huisgenoten met eten en biertjes en we hebben een gezellige avond. Ook een aantal van onze buurtjes van het roze huis komen de nieuwelingen welkom heten. 

Tweede vakantiedag, 8.30u wakker. Ik denk dat ik mijn grootste talent ((uit)slapen) ben verloren. Hopelijk vind ik dit talent terug wanneer ik weer thuis ben. Vandaag chillen we bij het huis en ik maak de nieuwe huisgenootjes een beetje wegwijs in het huis en daaromheen. ’s Avonds eten we met z’n achten bij Blauwgrond. Op Blauwgrond vind je meerdere eettentjes, voornamelijk Warungs. Bij een Warung kan je Javaans (Indonesisch) eten. Na het eten doen we een borrel bij het roze huis en daarna gaan we dansen bij Havana. De laatste keer Havana.. Het was er weer één voor in de boeken. Om 4.45u komen we thuis van een fantastische avond en ik hoop dat ik nu moe genoeg ben om morgen uit te kunnen slapen. 

Jawel hoor, vrijdagmiddag 12.30u. Ik ben dus nog niet mijn talent verloren. Iedereen is nog moe van een top avond. We chillen bij het huis en voeren niet veel meer uit dan alleen de stervende zwaan. Het is gezellig dat we drie nieuwe huisgenootjes erbij hebben. Anders was ik vandaag weer de hele dag alleen. In de avond komt onze verloren zuster-vriendin eventjes langs. We hebben elkaar een week niet gezien, we hebben elkaar gemist en er moest natuurlijk veel besproken worden. Hoe gaan we dit doen als we weer in Nederland zijn en kilometers ver uit elkaar wonen?? Dit ga ik zo missen. Kimmie is weer weg en we hebben goed katervoedsel besteld. Niet dat de kater zo extreem was, maar het deed iedereen wel goed. 

Vandaag is het zaterdag en maandag ga ik naar huis. Ik ben nog helemaal niet bezig met naar huis gaan. Ik heb ook nog niet het gevoel dat ik maandag ga. Het is ook best dubbel, want aan de ene kant is het fijn om weer thuis te zijn straks. Maar aan de andere kant is dit ook thuis nu en is het heel gek om dit achter me te laten. 

Ik kan nog 2,5 dag genieten en dat ga ik zeker doen. Ook volgt er nog wel een blogje over mijn laatste dagen én een lijst die ik de afgelopen periode heb bijgehouden met dingen die ik mis uit Nederland en dingen die ik ga missen uit Suriname. 

Kusjes en nu echt tot snel!