WEEKEND!

Hi allemaal, daar in dat landje met ijs en sneeuw. Ik heb even één keer met mijn ogen geknipperd en ineens is mijn laatste week hier van start gegaan. Bizar. Ik heb een enorm leuk weekend gehad. En laat ik nou zo gastvrij zijn om dit met jullie te delen.

Woensdag begon mijn weekend om 13u. Ik ben toen snel naar huis gegaan, omdat we naar het zwembad moesten. Waarom moesten? Nou, omdat Kim haar verrassing daar zal krijgen. Marissa en ik wisten vanaf maandag al wat de verrassing zou zijn en we konden niet wachten! We zitten heel fijn met een borrel aan het zwembad en daar kwam hij, Wesley. Kim haar vriend die als verrassing een ticket naar SU heeft geboekt. All You Need Is Love is er niks bij en Robbert ten Brink hadden we niet eens nodig. Kippenvel overal. 

Daarna snel door met Marissa naar het Krasnapolsky hotel. Hier is inmiddels haar familie aangekomen. Alweer kippenvel overal toen Maris haar moeder weer zag. We gaan gezellig met z’n vijven uiteten bij Souposo. Na deze twee mooie moment is er nog even door mijn hoofd geschoten of ik maar de baan van Robbert ten Brink over moet nemen. Ik hoor graag jullie mening. 

Met een volle buik gaan Marissa en ik richting Garden voor de woensdagavond karaokeavond. Het taxiritje kostte 50 srd’tjes door een klein foutje dat alleen ons kan overkomen... Gelukkig weten alleen Marissa en ik wat hier is gebeurd.

Donderdag heb ik een sollicitatiegesprek voor een afstudeerplek gepland. Dit ging via skype. Best wel gek om op deze manier zo’n gesprek te voeren. Het gesprek had ik met de begeleiders en directie van De Zonnewende. Hier heb ik vorig jaar met veel plezier stage gelopen. Het gesprek was uniek en leuk. Er werd aangegeven dat ik dezelfde dag nog zou horen of was aangenomen. Met een toch wat zenuwachtig gevoel voor dit bericht ga ik Marissa en de familie de toeristische route van Paramaribo afleggen. Met enige schaamte durf ik jullie wel te vertellen dat dit voor mij de eerste keer was op deze plekken. Natuurlijk vindt er dan ook een uitgebreide fotoshoot plaats (dit is overigens heel normaal hier in Suriname). Onze toeristische route eindigt in Torarica, het zwembad waar wij altijd liggen. Hier heb ik wifi en ik zie dat ik een bericht heb van De Zonnewende. Ik doe een dansje van geluk, want ze hebben een plek voor mij in groep 5! Ik ben zoooo blij. Ik bel mijn ouders met het goede bericht en daarna proosten we er één (of meerdere) op. De dag wordt nog beter wanneer ik het zwembad verlaat en naar Zus&Zo ga om hier Ellen en Gregory te meeten. Ellen, all the way from Utrecht, op vakantie met haar vriend in Paramaribo. Het is zo leuk om Ellen hier te zien! En zo fijn ook om even iemand van “thuis” hier te zien en te spreken. Mijn dag kon niet meer stuk.

Op vrijdag word ik heel eenzaam wakker. Marissa is voor twee dagen op excursie met de familie. Eerst vind ik het wel chill, eventjes all by myself. Maar na een paar uur begint het wel te vervelen, zeker omdat ik hier verder niet zoveel kan doen. Ik zoek een salon op en laat (eindelijk weer) mijn nagels doen. Daarna komen de buren nog even op bezoek, of eigenlijk op bezoek om gebruik te maken van de wasmachine. Dan is het tijd voor de gym en in de avond wordt het laat en is het gezellig bij het roze huis. Eigenlijk vind ik het best een naar idee om alleen thuis te zijn in dit mega huis, maar ik ben zo moe dat ik meteen slaap. 

De volgende dag word ik wakker en het weer is top vandaag. Even snel wat shoppen met Bas en Bel en daarna door naar het zwembad. Bas en ik burnen weg, want het is echt warm vandaag. Maar mij hoor je niet klagen hoor. Even nog standje frituur voordat ik terug ga naar Nederland. Jullie moeten natuurlijk wel zien dat ik 10 weken zon heb gehad. 

Als ik thuis kom van het zwembad is Marissa weer thuis (jeej). We willen gaan eten bij Shadien, waar ik nu al een aantal keer lekker heb gegeten. Het is vooral een hele mooie plek, aan het water, met allemaal kaarsjes en fakkels. Eigenlijk heel romantisch. Maar niet gevreesd, ik ben hier alleen nog maar geweest in groepen hoor. Maar natuurlijk loopt het opnieuw niet zoals gepland. We kunnen hier niet eten. Die avond eten we (heel a-romantisch) bij ’t Vat. 

Marissa en ik willen haar broertje het uitgaansleven van Paramaribo graag laten zien. We zitten bij ons thuis en drinken wat drankjes. Resultaat van de avond: niet uitgegaan en Maris en ik slapen buiten in de hangmat. De verklaring van dit hilarische resultaat is mede mogelijk gemaakt door familie Lindenhovius. 

En dan zondag. Ik heb de dag van mijn leven gehad. Ik ben er nog helemaal hyper over! We gingen met een super leuke groep (Marissa en de fam, Ellen, Greg, Bas en ik) een quadtour maken. Vanuit Paramaribo reden we naar het district Para, dit is in de buurt van het vliegveld. Het busje zette ons af bij Bumpy Ride. Hier kregen we eerst een korte uitleg en reden we een proefrondje. Naast de familie en de lovebirds zaten Bas en ik ook samen op een quad. Ik begrijp natuurlijk ook wel dat mannen bevooroordeeld zijn over de rijkunsten van vrouwen, maar ik had van tevoren al besloten dit vooroordeel te veranderen. We zouden 4 uur lang gaan rijden door dit gebied. Ik begon en Bas en ik wisselden elkaar af. Aan het begin vond ik het best spannend en ik maakte al snel een klein stuurfoutje waardoor we het gras inreden. Ik herstelde snel en had het daarna lekker te pakken. De adrenaline giert door mijn lijf, wat is dit vet. We rijden over de weg, door de jungle waar je letterlijk de takken omver moet rijden, door diepe waterplassen, over savannezand en door de modder. Ongeveer halverwege komt de “bumpy ride” hier maak je allemaal s-bochten door savannezand. Ik zat achter het stuur en zal er even voor zorgen dat Bas van die quad af zou vallen. Slippend door de bochten moest Bas zich goed vasthouden. (Helaas) is hij er niet afgevallen. Wel heeft hij mij van de quad afgegooid door een stuurfout waardoor we met quad en al omvielen. Niet schrikken hoor mam en pap, ik ben nog heel. Aan het einde van de tour rijd je langs vliegveld Zanderij. We reden aan de voorkant van de landingsbaan en hier stonden een paar mannen die vertelden dat er zo een vliegtuig aankwam. In een paar seconden zetten we de quads op een rij, klimmen we op de quads en dan zien we het vliegtuig aankomen. We zien het vliegtuig steeds dichterbij komen en het lijkt alsof dit enorme monster bovenop ons gaat landen. Ondertussen maakt onze gids geweldige foto’s: wij op een quad met een enorm vliegtuig boven ons. Echt zoooo vet. Vol adrenaline en verwondering komen we weer aan bij het punt waar we zijn gestart. Mijn witte t-shirt is bruin en de modder zit in mijn oren. Maar wat was dit fantastisch. En Bas, misschien dat jij even mijn rijkunsten kunt beoordelen in een reactie? B.v.d.

Inmiddels is het maandag en over een week ben ik rond deze tijd op het vliegveld. Het is een gek idee, maar ik kijk er ook wel naar uit om eventjes thuis te zijn. Wel denk ik dat ik na ongeveer een week heimwee krijg naar dit land. Ik ga er nog maar niet te veel over nadenken. Ik ga genieten van elke dag die ik hier nog heb!

Kusjes en tot snel!