Genieton in de jungol

Hi Nederlandse vriendjes, Freka Vonk hier weer. En dit keer voel ik me een ECHTE Vonk! Mijn weekend in de jungle was echt onwijs leuk.

Vrijdag vertrokken we uit het drukke Paramaribo richting de Fredberg. De Fredberg is 5 jaar geleden ontdekt door meneer Fred. Hij is een gids bij Suforyou en deed tot een aantal jaren terug de ‘back to the basic’ tour. Deze tour vond meestal plaats rondom de Fredberg, toen nog niet bekend als de Fredberg. Fred zat 5 jaar geleden in een vliegtuig en zag vanaf hier een berg, hij herkende deze berg van de back tot he basic tours. Hij besloot de berg te ontdekken. Door middel van een kompas vond hij de berg en heeft de jungle rondom en op de berg ontdekt. Uiteindelijk heeft hij de berg geclaimd en vandaar de naam de Fredberg.

Aan de voet van de berg is het basiskamp gebouwd waar we vrijdag eerst heen reden. Het was een lange maar mooie busreis. Onderweg trapte de buschauffeur ineens op de rem. Er bleek een aangereden dier op de weg te liggen. Onze gids, Ralf, sprong door het raam van de bus om te kijken wat voor dier het was en of het nog leefde. Het bleek een Tayra te zijn en helaas was hij al overleden. Ralf heeft hem langs de kant van de weg gelegd. Na een aantal uren op de highway ruilen we het asfalt in voor de onverharde weg. Na ongeveer een uurtje hobbelen zijn we bijna bij het basiskamp. De bus kan niet verder rijden, dus we moeten samen alles vanaf de bus naar het basiskamp dragen. Dit is niet alleen onze eigen bagage, maar ook het eten en drinken voor 3 dagen. We hebben niet veel tijd om het kamp te verkennen. We laten spullen achter die we niet nodig hebben, daarna is het tijd om de Fredberg te beklimmen. Dit is een zware wandeling van ongeveer 3 uur. We zijn met een grote groep (+/- 15 man) en hierdoor loop je ook niet in een hoog tempo. Onderweg krijgen we helaas niet zoveel dieren te zien. Wel zien we een Oehoe en daarnaast horen we ontzettend veel dieren, vooral veel vogels.

We lopen door de jungle en ik ben op dit moment zo verbaasd over de wereld om me heen. Ik zie dingen die ik nog nooit eerder heb gezien. Ik stel bij elk geluid, elke boom, plant of wat dan ook een vraag. En omdat deze berg nog niet zo lang bekend is, lijkt het ook zo onaangetast allemaal. Hierdoor krijg ik het gevoel alsof ik één van de eerste ben die hier loopt. Het was een zware tocht met een aantal heftige stukken omhoog klimmen. Bezweet en super moe komen we aan op de top van de berg in het kamp waar we één nachtje zullen gaan slapen. We krijgen een rondleiding door het kamp. Wat je een rondleiding kan noemen.. het enige wat er te zien was waren de hangmatten, een zeer schaars keukentje en een wc. De wc was een gat in de grond met een verhoging erboven mét wc-bril. Doortrekken zat er niet in (wat er was geen stromend water), je deed er een schepje zand overheen. Dit is het echte jungle leven!

Op de top van de berg heb je drie uitkijkpunten. Op deze punten kijk je uit over een oneindige jungle. De zonsondergang begint, de kleuren van de lucht veranderen en redelijk snel wordt het donker. De kok heeft roti voor ons klaargemaakt en we eten gezamenlijk in het kamp. Daarna gaan we terug naar één van de uitkijkpunten. We bouwen een vuurtje en kijken naar een prachtige sterrenhemel. Het is een heldere nacht en ik raak niet uitgekeken op de sterren. Ook zie ik een paar vallende sterren en natuurlijk heb ik bij elke een andere wens gedaan :) Ik merk dat ik best moe ben en ik duik mijn hangmat in. Het is een koude nacht boven op de berg. De hangmat werd een beetje vochtig en ik kan je vertellen dat je het hier niet warmer van krijgt.

Na een onrustige, koude nacht word ik gewekt door iedereen die op is gestaan om de zonsopkomst te bekijken. Deze Vonk hier dacht op de natuurlijke manier wel op tijd wakker te worden, maar dit was dus niet het geval. Het was bewolkt, dus de zonsopkomst viel een beetje tegen. Niet erg dat ik ‘m had gemist dus. Ik stap uit mijn hangmat en neem mijn bakkie koffie mee naar één van de uitzichtpunten. Ik zit hier alleen, in alle rust. Ik begrijp dat niemand ooit genoeg heeft van dit uitzicht. Terwijl ik daar zit bedenk ik me dat ik nu weet hoe Jungle Book is geschreven. De schrijver hiervan zat waarschijnlijk op een soortgelijke berg en hoorde soortgelijke geluiden als die ik nu hoor. Vervolgens vroeg hij zich af (net als ik): wat is er nu gaande in de jungle waar ik nu op uitkijk? En zo ontstond Jungle Book.

Na het fantaseren staat er ontbijt voor ons klaar en daarna hebben we nog eventjes de tijd voor onszelf. Marissa en ik houden (natuurlijk) een uitgebreide fotoshoot. En de plaatjes mogen er zijn hoor! Daarna beginnen we aan de afdaling. Eigenlijk is dit nog moeilijker (niet zwaarder) dan omhoog. We doen rustig aan zodat Ralf van alles kan vertellen en laten zien. We horen af en toe vogels en hij weet meteen om welke vogel het gaat. Hij imiteert het geluid van de vogel en probeert op deze manier de vogels naar ons toe te lokken. Door de verrekijker kunnen we een toekan, een papegaai en nog meer vogels zien. Op een gegeven moment ruiken we een onaangename geur. Ralf vertelt dat dit brulapen zijn. Het kan zijn dat ze er nu zijn, maar het zou ook kunnen dat dit 3 uur geleden was. Deze sterke geur blijft dus zo lang op een plek hangen. We zien de apen helaas niet. Na 3 tot 4 uur lopen komen we beneden en gaan weer terug naar het basiskamp. Nu hebben we de tijd om hier de omgeving te verkennen en het is echt een mega chille plek. Het is een oase van rust, gelegen aan het water. We kunnen hier zwemmen, zonnen, chillen, kanoën en nog veel meer.

Ik lig eventjes op bed te chillen in onze slaapzaal/slaapzolder. Dan krijg ik een hartverzakking wanneer ik op de balken langs het dak een vogelspin zie zitten. Ik raak volledig in paniek, begin te gillen en de andere meiden ook. Ik ren naar Ralf, hij MOET ons helpen. Alsof het niks is klimt Ralf via de balken omhoog en pakt de vogelspin. Nu staat hij midden in onze slaapkamer met die spin en hij is echt groot en dik en harig. Zo eng. Dan schiet er door mijn hoofd dat ik met mijn grote mond heb geroepen dat, als het kan, ik een vogelspin vast wil houden. Dit is het moment. Trillend, met angstzweet uit alle poriën en een hartslag van 600 neem ik de vogelspin over van Ralf en hij loopt over mijn armen. Ik vind dat ik best cool bleef en nadat het vastgelegd is mag de spin wel weer van me af. Dit heb ik gewoon gedaan! Bizar.

Aan het einde van de middag maken we een wandeling om vogels te spotten. Het eerste half uurtje is leuk, maar daarna merk ik dat deze hobby niet voor mij weggelegd is. Hier moet je echt veel geduld voor hebben. En dat heb ik niet. Het wordt donker en we gaan een wandeling door de jungle maken. Het schijnt dat de dieren in de jungle ’s avonds het meest actief zijn. We lopen in een rijtje, Ralf voorop en we moeten super stil zijn. Het enige wat we hebben is een zaklamp. Ik vond het heel spannend aan het begin. Maar na een tijdje liep ik best relaxed daar in het pikkedonker in de jungle. Wanneer we terugkomen staat het eten voor ons klaar en daarna is het tijd om onze meegebrachte biertjes te nuttigen. We bouwen een kampvuur en zitten gezellig met z’n allen om het vuur. Uiteindelijk zit ik er alleen nog met 2 andere meiden en Fred. We hebben een super leuk gesprek met Fred, die erg bescheiden praatte over hoe de Fredberg tot stand is gekomen en wat hij nu doet. Opeens is het al laat en het is tijd om naar bed te gaan.

Zondag word ik niet erg uitgerust wakker. Het was opnieuw een koude nacht en het hoeslaken van mijn bed ging bij elke beweging los. En dan had je nog die stomme klamboe die niet bleef zitten. Ik ben ook als eerste wakker. Mijn bakkie koffie doet me de nacht alweer vergeten. Even een besefmomentje. Ik zit hier midden in de jungle in een prachtig resort en het enige wat ik hoor is de jungle. Ik geniet.

In de middag gaan we kanoën. De stroming is best zwaar, maar het was de moeite waard. We komen uit bij een aantal rotsblokken midden in de rivier. Hier leggen we onze kano’s aan en genieten opnieuw. Besef: je zit op een rotsblok midden in de jungle waar je met een kano naartoe bent gevaren. Op de terugweg kunnen we lekker met de stroming meevaren en dus nog meer genieten van de omgeving. Wanneer we terugkomen staat de lunch klaar en is het vervolgens tijd om je spullen te pakken en daarna gaan we terug naar het drukke Paramaribo.

Dit weekend heb ik opnieuw enorm genoten. Ik ben echt even een paar dagen in een andere wereld waar ik zo weinig van weet, maar waar ik heel veel van wil weten.

Aankomende week staan nog 3 dagen stage op de planning en daarna is het 2 weken kerstvakantie. Vervelend.. Ik ga me vast enorm vervelen in dit land dat zoveel te bieden heeft. Geintje.

Kusjes en tot snel!