Juf Laura (moeizame) week 3

Hi allemaal daar in de kou, zijn jullie er al aan gewend? Ik mis het niet. En het grappige is dat Surinaamse mensen mij niet begrijpen waarom ik de kou niet mis. De winter is echt iets wat zij allemaal graag een keer mee willen maken. In hun gedachten ziet het eruit als een film: een witte kerstmis, sneeuwpoppen bouwen, sneeuwballengevecht, schaatsen en na afloop warme chocolademelk drinken MET slagroom. Ik kan zeggen wat ik wil, maar de meesten willen echt met jullie ruilen!

Maandag ben ik begonnen aan mijn derde week in dit prachtige land. Maar de dag begint helaas niet zo goed. Ik word wakker met hoofdpijn en voel me heel moe en dat ondanks dat ik zondag een chilldag had en vroeg ging slapen. En alsof dat nog niet erg genoeg was, open ik mijn schooltas om mijn spullen erin te doen, loopt er een enorm insect in. Deze held op sokken heeft vervolgens de tas op de kop gehouden en flink heen en week geschud, maar het monster kwam er niet uit. Toen ik mijn tas opnieuw checkte schoot ie weer voorbij. Laat maar zitten, het monster wint, ik pak een andere (niet zo’n handige) tas (en vergeet dus ook veel spullen mee te nemen).

Op stage voel ik me nog steeds niet topfit en heb het gevoel dat ik elk moment in slaap kan vallen. Ik wil eigenlijk meer doen. Maar iets op woensdag afspreken voor de maandag erop is onmogelijk, want zoals jullie weten houdt niemand zich aan de planning. Iets voorbereiden voor maandag kan dus eigenlijk niet. Aan het einde van de dag laat mijn mentor weten dat ze heel even de klas uit moet om iets te regelen, of ik de schrijfles wilde geven. Geen probleem natuurlijk. Maar na de schrijfles was ze nog nergens te bekennen. Shit, dit had ik natuurlijk kunnen weten. Waarom heb ik niet vooraf gevraagd wat er met taal gedaan moet worden (wat dus na de schrijfles zou zijn). Ik bedenk een taalspelletje en een andere energizer, maar ik merk dat het het einde van de dag is. Het valt me op dat de kinderen hier helemaal niet gewend zijn om een spelletje of oefening te doen, ook al heeft het met de les te maken. De kinderen zijn moe en de juf ook.

Thuis doe ik eerst een powernapje en daarna bel ik nog even met Martijn en mijn broer. De gym stond nog op het programma, maar ik heb daar echt geen energie voor. Marissa helpt mij nog met het monster in mijn tas. Het duurde even, maar hij is bevrijd en leeft nog. Dus wat heb ik hiervan geleerd? Altijd de rits van je tas dichtdoen als je ‘m ergens neerzet. Ik duik vroeg mijn bed in, hopelijk voel ik me morgen wat beter.

Dinsdag word ik wakker en hoor dat het regent. Ik moet dus een beetje haasten, want een taxi krijgen zal wel weer moeilijk zijn vandaag. Gelukkig kom ik net op tijd aan op stage. Het blijft de hele dag hard regenen en dit merk je ook aan de kinderen. Ze zijn onrustig. In de pauze wordt er gewoon buiten gespeeld, dit kan alleen onder de overkapping (de rest van het schoolplein is namelijk een zwembad). De hele school heeft tegelijk pauze, dus alle kinderen spelen onder de overkapping. Dit kan je best chaotisch noemen.

Ik merk dat ik me nog steeds niet topfit voel, vooral erg moe. Ik vraag mijn mentor of ik les kan geven, ook al heb ik dit niet voorbereid. Dit is zo niet wat ik op de Pabo leer, haha. Flexibel zijn heb ik wel geleerd, dus ik geef wat lesjes zonder dit voor te bereiden.

Het blijft de hele dag hard regenen en de straten staan blank. De auto’s lijken net boten en mensen lopen over straat tot aan de enkels in het water. Het is opnieuw erg lastig om een taxi te krijgen, want geen enkele taxi rijdt met zulk weer. Eenmaal thuis doe weer een powernapje. Dit doet me goed. We gaan naar de gym en koken nasi goreng. Ik besluit om weer vroeg naar bed te gaan, dit heb ik denk ik even nodig.

Op woensdag ben ik niet in de klas, maar werk ik buiten de klas aan mijn onderzoek. Ik zit dan op een kantoortje waar de conciërge het kopieer werk doet en waar een andere juf ook aan het werk is. De andere juf doet hiernaast nog een studie voor remedial teacher. Dit doet ze op afstand via het Windesheim. Het is leuk om met haar te praten over dingen die anders zouden kunnen op deze school. Dit is iets waar ik veel over nadenk, maar niet echt durf uit te spreken. Met haar kan ik hierover praten en dat is leerzaam en interessant. Ik weet niet wat ik heb gegeten vandaag, maar ik werk als een speer aan mijn onderzoek. De dag vliegt voorbij.

Eenmaal thuis doe ik weer een powernapje, hier kan ik wel aan wennen. Ik lig heerlijk in mijn hangmatje te tukken, wanneer de buren (ook studenten) van het roze huis voor de deur staan. Hun wifi doet het niet. En wat is een leven zonder internet?! Voordat ik het weet is het volledige roze huis aanwezig bij ons. Best gezellig. We besluiten weer een bezoekje te brengen aan de gym en halen daarna roti bij Roopram om dat vervolgens bij ons thuis op te eten.

Daarna is het al redelijk laat en normaal gesproken kan ik op woensdag wel wat later gaan slapen omdat ik weekend heb, maar vandaag niet. Morgen heb ik een extra dag op stage. De roze huis bewoners moeten we helaas wegsturen, voor hun even geen wifi meer. Wij gaan naar bed.

Donderdag heb ik een beetje moeite met opstaan, want eigenlijk heb ik weekend. Maar vanuit mijn goede-ik heb ik een extra dagje stage. Mijn stageklas gaat vandaag op een zogenoemd “educatief uitje”. De hulpmoeder had last minute afgezegd, dus ik bood aan om te komen helpen. We gaan naar een helikopter hangar. Hier krijgen we een rondleiding, zien we een helikopter opstijgen en mogen een helikopter van binnen zien. Een bus brengt en haalt ons. Op de heenweg merk ik dat de kinderen best gespannen zijn, ze zijn wat stilletjes. Op de terugweg daarentegen is alle spanning eraf en hebben ze de grootste lol. Ik vind dat dit kan, zolang ze maar netjes blijven zitten op hun stoel. Maar mijn mentor had hier andere gedachten over. Er valt een leerling in slaap en wanneer we bij school aankomen is ze niet wakker te krijgen. Zo zie je toch maar weer wat voor indruk het maakt, zo’n dagje weg.

Het was een beetje een moeizaam weekje, omdat ik de eerste dagen niet helemaal fit was. Het is best grappig hoe kapot ik ben na een schooldag die maar van 8 tot 13u is waarbij ik uiterlijk 14u thuis ben. In Nederland ben ik dezelfde tijd op school en op z’n vroegst om 17u thuis, maar dan ben ik niet zo moe. Ik denk dat dit te maken heeft met het klimaat, maar ook met wat de kinderen gewend zijn. Zij leven echt naar 13u toe en eigenlijk wordt er vanaf 12u al niet meer gewerkt. Dit laatste uurtje voelt voor mij aan als het vermaken van 26 kinderen in een tropisch klimaat en in een klaslokaal waar geen airco is. Stel je dit maar eens voor..

Ik ga mij nu voorbereiden op de 3-daagse tour naar de jungle. Mijn Mowgli verhaal zal ik met jullie delen in mijn volgende blog!

Kusjes en tot snel!