Juf Laura week 2

Na zo’n geweldig weekend moest ik maandag weer vroeg op om naar stage te gaan. Ik heb alle indrukken van de eerste week kunnen laten bezinken en ben klaar voor de tweede week. Ik word maandag gegroet met een brassa van veel kinderen. Veel kinderen begroeten hun juf met een brassa. Eigenlijk ben ik hier niet zo van, maar het is lief. Dus kom maar door met die brassa’s.

Op maandag begint de klas met gym en ik ga niveaulezen met vier kinderen uit groep 4. Deze leuke meiden zijn eigenlijk meer geïnteresseerd in hoe het is in Nederland, dan het lezen van een boek. Ik beloof hen dat we de laatste 5 minuten kunnen kletsen, maar eerst moet er echt gelezen worden. Tussen de eerste en de tweede pauze staan taal en rekenen op het programma. De rekenles is erg uitgebreid en voor sommigen ook moeilijk. De kinderen moeten tellen, cijfers herkennen, + en – sommen en splitssommen maken. Ik loop rond om te begeleiden en het valt me op dat er veel niveauverschil is in deze klas. De één zou binnen 10 minuten klaar kunnen zijn, de ander nog niet in een uur. Er wordt hier weinig, of eigenlijk geen, aandacht aan besteed. Iedereen maakt dezelfde les, geen extra werk voor kinderen die snel klaar zijn of geen makkelijker werk voor kinderen die het lastig vinden. Het meest opvallende tijdens deze les was dat een derde van de klas de cijfers tussen den 10 en de 20 niet kent. Maar ondertussen moeten ze wel rekenen met deze getallen. Ik krijg het idee dat alles een beetje bij elkaar is geraapt en dat men nog uit moet zoeken wat het meest effectief is. Ik haal er wel veel inspiratie uit voor de lessen die ik binnenkort zal gaan geven. De taalles komt vervolgens te vervallen, want de meesten waren lang met rekenen bezig. Of dit opzettelijk was of een kwestie van tijdtekort, weet ik niet. Als ik dit zou vragen zou het misschien een beetje brutaal overkomen, dus ik besluit verstandig mijn mond te houden.

’s Middags ben ik weer vroeg thuis. Want de school duurt hier maar tot 13u en om 13:30u word je gevraagd om naar huis te gaan, omdat het gebouw afgesloten moet worden. Ik ben nog steeds home alone, Marissa is nog op excursie en er zijn nog steeds geen nieuwe huisgenoten. Ik ga op tijd naar de gym en daarna naar de supermarkt. ’s Avonds kook ik een pasta, want pastamaandag blijft ook pastamaandag in Suriname (helaas mis ik wel de speciale pastasaus van mijn oma).

Dinsdag begint de les weer om 8u en mijn mentor, de juf van de klas, is er nog niet. Ik had haar al wel gezien, maar ze was toen druk in gesprek met de directie. Ik besluit de dag te openen en een kort taalspelletje te doen (wat de kinderen super leuk vinden, dit doen ze bijna nooit). Hierna is mijn mentor nog niet in de klas. Wat nu? Ik wist niet wat het programma van de dag zal zijn, dit staat ook niet in een map die op het bureau ligt o.i.d. Voor vandaag had ik de taalles voorbereid en ik besluit die maar gewoon te geven. Ik moet toch wat. Rond 9:15u komt mijn mentor weer binnen. De taalles is afgerond en alle kinderen zijn aan het lezen. Het ging goed en ik vond het leuk om onverwachts de klas over te nemen. Ik merkte wel dat ik soms erg streng moest zijn, want sommige kinderen waren mij een beetje aan het testen. Na de eerste pauze verzorg ik ook nog de schrijfles, waarbij ik het krijtbord moet gebruiken. In het eerste jaar van mijn studie heb ik les gehad in schrijven op het krijtbord. Toch was het even wennen en braken er een paar krijtjes.

’s Middags na schooltijd hebben mijn mentor en ik een goed gesprek over het onderwijs en de zorg in Suriname. Dingen die hier voorkomen in gezinnen zie je zelden in Nederland. En in Nederland zijn de lijntjes ook heel kort tussen scholen en zorginstellingen. In Suriname kan een school de politie bellen als zij vermoedens hebben van huiselijk geweld, mishandeling of drug- en alcoholgebruik. Het kan zijn dat de politie besluit kinderen uit huis te plaatsen. Dan zal een kind terecht komen in een tehuis, maar ook daar zijn de omstandigheden barslecht. Erg triest om dit te horen, wij mogen echt in onze handjes knijpen met zoveel mogelijkheden en goede zorg in Nederland. Om 13:35u zijn we nog op school en we worden gevraagd om naar huis te gaan.

Thuis word ik weer herenigd met mijn huisgenootje, fijn dat ze er weer is. Ik vond het echt helemaal niks om hier alleen te zijn. Nadat alle verhalen zijn uitgewisseld, facetime ik met mijn maatje Stefan die op dit moment in Oostenrijk zit. Heel bizar dat er op dat moment 40 graden verschil is tussen de plek waar hij is en waar ik ben.

Woensdag is alweer mijn laatste stagedag van deze week. Vandaag ben ik buiten de klas om aan mijn onderzoek te werken en om extra begeleiding te geven. Ik heb al wat ideeën hoe ik mijn onderzoek verder kan uitvoeren, hier zal ik vandaag even naar gaan kijken.

Gisteren had ik een aantal dingen gepland die ik vandaag zou doen. Onder andere ondersteuning geven bij rekenen aan een aantal kinderen uit mijn klas. Maar vandaag zal het ook niet anders zijn, de planning wordt weer omgegooid. Dit komt onder andere (vanuit mijn ogen) door een voorbereiding die beter had gekund. Rekenen doen ze hier op blaadjes die gekopieerd moeten worden. Even ter info, het is best wat dat een school hier een kopieerapparaat heeft. Voor alle 26 kinderen moesten de werkbladen nog (dubbelzijdig) gekopieerd worden. Mijn mentor geeft vlak voor de rekenles het kopieerwerk door aan de conciërge, die vervolgens bij mij in hetzelfde kantoortje gaat kopiëren. Maar dit apparaat is niet zo’n groot monster die op elke school in Nederland staat, waarbij je binnen 20 seconden 26 keer twee dubbelzijdige pagina’s hebt. Bij dit apparaat gaat het blaadje voor blaadje. Dan kan je je best voorstellen dat dit erg lang gaat duren. Het lijkt mij dus niet zo handig om vlak voor de les je werk te laten kopiëren. Uiteindelijk word de les uitgesteld naar morgen, die trouwens gisteren ook al was uitgesteld naar morgen.

Omdat het vandaag kinderdag is, is het na de tweede pauze feest. In Nederland vieren we sinterklaas, hier vieren we kinderdag. De sint komt niet langs, maar het verhaal van sinterklaas kennen de kinderen wel. De kinderen krijgen cadeautjes en snoep en mogen de rest van de dag leuke dingen doen.

Ik merk dat ik na twee weken stage al wel redelijk door heb hoe de school te werk gaat. Er zijn veel dingen waar ik me over verbaas, zoals de kopieermachine, een computerlokaal, een bibliotheek en een printer. Maar er zijn ook veel dingen waarvan ik denk waarom??? Zoals de vele materialen die ik heb gevonden in een kast die niet gebruikt worden, de wereldkaartposters die opgerold in een magazijn staan en niet aan de muur in de klas hangen, de rotzooi in en om de school waar niets aan gedaan wordt en de verwarrende manier van communicatie.

Ik vind dat ik al redelijk goed heb geleerd om van bepaalde dingen niet zoveel aan te trekken. Dit is nou eenmaal hoe het hier gaat. Op stage ga ik mij vooral focussen op mijn klas en mijn onderzoek, dan hoef ik mij verder niet druk te maken om de andere gebeurtenissen die zich om mij heen afspelen :)

Kusjes en tot snel!