Echte meisjes in de jungle

Hi allemaal, hier Freka Vonk! Ik ben dit weekend twee dagen de jungle in geweest en het was FANTASTISCH. Ik ga proberen mijn avontuur zo goed mogelijk te beschrijven.

Ongeveer een week geleden had ik deze excursie geboekt. De reden waarom ik dit tripje boekte was als eerst natuurlijk omdat ik super graag de jungle wilde zien en meemaken. En ten tweede omdat mijn huisgenootje 4 dagen weg zou zijn dit weekend, dus dan zou ik deze dagen helemaal alleen in dit grote huis in Paramaribo zitten. Niet een heel fijn idee. Zo gezegd, zo gedaan. Er ging al een groep naar de Brownsberg en ik kon mee.

Zaterdagochtend verzamelen we om 8u bij het kantoor van suforyou (de touroperator). Hier ontmoet ik de gids Lionel, de kok Gregory en mijn mede-avonturiers. Het was een gezin en daarvan een vriendin. Dit had ik niet helemaal verwacht, maar gelukkig lieten ze al snel weten dat ze het gezellig en leuk vonden dat ik ook mee ging.

We moeten met z’n achten, onze bagage en het eten en drinken in een soort van grote auto. Na wat passen en meten en met de tassen op schoot kunnen we vertrekken. Het is 103 km rijden waarvan 14 km op onverharde weg. De eerste 89 km gaan best oké, we stoppen een aantal keren voor de sanitaire ontspanning (zoals de Surinamers dat zeggen), om te eten en te drinken en om informatie te krijgen over plekken waar we langskomen. Na ongeveer 3 uur rijden we de verharde weg af en de onverharde weg op. De gids maakt hierbij het grapje dat we een gratis bilmassage krijgen. Ik kan je vertellen dat een bilmassage er niks bij is. We rijden op de onverharde weg de Brownsberg op. Onverhard in de zin van enorme kuilen in de weg, soms zo breed als de weg zelf, vol met water en de kans is groot om vast te komen zitten. We rijden ook niet in een pick-up wagen of een jeep, nee gewoon een grote personenauto. Wie twijfelde of hij/zij wagenziek is, probeer deze weg eens in een auto en je komt erachter. Na een uur hobbelen komen we aan op de Brownsberg. Even snel lunchen en het avontuur kan beginnen.

We lopen eerst naar het uitkijkpunt. Vanaf hier kijk je op het Brokopondomeer, waar we later vandaag nog heen zullen gaan. Het Brokopondogebied is zo groot als de provincie Utrecht. Terwijl we genieten van het uitzicht horen we een aap en volgens de gids is hij heel dichtbij. Het is nog best lastig om een aap te spotten tussen zoveel bomen, maar we vonden hem. Vanuit de verte zat een White Face Saki ons aan te kijken. Hoe vet om zo je jungletrip te beginnen. We lopen vanaf het uitkijkpunt verder de jungle in. Nog geen 10 meter verder komen we een mierensnelweg tegen. In Nederland zal ik mieren niet zien, of als ik er last van heb direct een lokdoosje neerzetten. Maar mieren in de jungle zijn anders. Het waren er honderden, die één voor één vanaf de boom blaadjes meenamen naar het nest. Nooit gedacht dat mieren mij zo hadden kunnen verbazen. Het belooft een lange tocht te worden als we telkens zo onder de indruk zijn van alles wat we tegenkomen.  

Ongeveer 50 meter verder horen we geritsel en vallen en bladeren naar beneden van de boom waar we net onder staan. We kijken omhoog en zien in de top van de boom twee rat-achtige dieren zitten. Op dat moment vliegt er een meterslange slang omhoog in de boom. De slang wilde de ratjes vangen. Het was een hels gevecht, maar de ratjes wonnen. De gids stond met kippenvel toe te kijken, zoiets had hij al jaren niet meer gezien. We hadden dus echt geluk. En terwijl we dit bijzondere verhaal staan te vertellen aan een aantal voorbijgangers worden we onderbroken door brulapen die over ons heen van tak tot tak springen. Mijn geluk kon niet op, zo bijzonder om dit allemaal in het wild mee te maken! En besef even dat we op dit moment pas 50 meter uit het basiskamp zijn en dat we nog veel verder gaan lopen. We gaan dieper de jungle in richting waterval. Onderweg gaf de gids ons informatie over alles wat we tegenkwamen. Ik zat vol met vragen en hij kon op elke vraag een antwoord geven. Bij de waterval koelen we af en lopen de weg terug naar het basiskamp, wat overigens niet een makkelijke weg is.

Vanuit het basiskamp vertrekken we naar Stoneiland. We gaan dezelfde hobbelige weg terug en daarna is het nog ongeveer 20 km rijden. Rond 18u komen we aan op het prachtige schiereiland Stoneiland. Vanavond zullen we hier in een huisje gaan slapen. De kok begint aan het eten en wij kunnen de omgeving verkennen. Het is hier zo mooi. Er staan een aantal huisjes op dit eiland die allen grenzen aan het water. Er is alleen elektriciteit van 7 tot 00u en geen wifi. Door de zonsondergang verkleurd de lucht, het water en het eiland en komen de nachtdieren tot leven. Al snel vliegt er een vleermuis vlak boven mij. Degene die mij wat beter kennen, weten dat ik ontzettend bang ben voor deze beesten. Ik houd mezelf groot en zeg tegen mezelf dat het er gewoon bij hoort (ondertussen had ik nog steeds een hartslag van 300). Na het eten gaan we allemaal vroeg slapen, want morgen gaan we vroeg opstaan om de zonsopkomst te bekijken. Die schijnt hier heel mooi te zijn. Ik slaap in een bed met een klamboe. Ik zorg ervoor dat de klamboe goed om het bed en onder het matras zit. Eigenlijk vind ik het toch wel een beetje spannend om zo te slapen midden in de jungle. Dit vergeet ik snel, want binnen enkelen minuten ben ik in droomland.

Om 6u word ik gewekt door de wekker om de zonsopkomst te bekijken. De gids loog niet, de zonsopkomst was heel mooi. Terwijl de zon langzaam opkomt, hoor je ook de jungle wakker worden. Van brulapen, tot kikkers, vogels en een haan. Na een uitgebreid ontbijt stappen we op een boot en gaan we varen over het Brokopondomeer. Dit moment voelde alsof ik in Expeditie Robinson zat. We leggen aan bij een klein eiland en gaan op zoek naar de brulapen die hier wonen. Het Brokopondomeer is een stuwmeer, dat aangelegd is om elektriciteit op te wekken voor een fabriek in Paramaribo. Daardoor moesten er toen ongeveer 5.000 mensen verhuizen, omdat ze dit gebied onder water zouden laten lopen. De bergen van dit gebied zijn nu de eilandjes op het Brokopondomeer. De apen die wonen op zulke eilandjes, waren hier op het moment dat het gebied onder water kwam te staan. We spotten de brulapen en hun baby’s in een boom. We kunnen ontzettend dichtbij komen en ze hierdoor goed op de foto zetten. Daarna stappen we de boot weer in om terug te gaan en worden we uitgezwaaid met een enorm gebrul van een aap. Wat een geluid kan er uit zo’n klein beestje komen. Heel bijzonder.

Opnieuw heeft de kok een maaltijd voor ons klaarstaan en na de lunch stappen we de auto in om naar Berg en Dal te rijden. Hier zullen we gaan ziplinen in de jungle. We komen aan bij Berg en Dal en moeten eventjes wachten. We hebben weer wifi na ongeveer 30u en geen van allen had het gemist. Dit is echt waar.

We krijgen een korte instructie en lopen een stuk omhoog door de jungle om bij het begin van de zipline te komen. We ziplinen van boom tot boom door de jungle, op hoogtes van ongeveer 35 meter. Sommige lines zijn 280 meter lang. Eén zipline gaat over de Suriname Rivier, echt heeeeel vet. Na het ziplinen zit het avontuur erop en gaan we terug naar Paramaribo.

Ik heb twee geweldige dagen gehad, mede dankzij de leuke en goede gids. Ik kan niet wachten om weer de jungle in te gaan! Ik had nooit verwacht dat ik zo weinig moeite zou hebben met “back to the basic”.